Moe van het racen? De grootste showstopper op dit moment is de verandermoeheid die begint op te treden.
De druk en het belang om om te gaan met snelle veranderingen is groter dan ooit. Het leven van Roadrunner en Wile E. Coyote kenmerkt zich door een ratrace en dit lijkt ook te gelden voor het leven in het Coronatijdperk. Voor sommige grotere bedrijven die traag anticipeerde op verandering was het een harde les. Andere bedrijven gingen op zoek naar nieuwe mogelijkheden en pakten kansen.
Vanuit intrinsieke motivatie willen je mensen (inclusief jezelf natuurlijk) echt wel, maar hebben er “even” de puf niet meer voor. Dit is misschien nog wel erger, dan mensen die niet willen en wél de puf hebben om zicht tegen de verandering te verzetten.
Waarom? Omdat de kans groot is dat je deze mensen eerder uit de weerstand krijgt, dan dat je oververmoeide en uitgebluste mensen weer vol energie krijgt.
Zal de zomervakantie voldoende bijdragen om weer op te laden? Ik weet het niet… Er is meer nodig dan alleen een vakantie om de verandermoeheid op te lossen. Naast de flexibiliteit die nodig is om op een snel veranderende omgeving in te springen, is er als tegenhanger beheersing nodig. Om te voorkomen dat we verandermoe blijven en de puf niet meer hebben om de veranderingen waarvoor je zo hard werk, vol te houden.
Maar waarom zou je ook door blijven racen en jezelf uitputten, als je met beheersing van de verandersnelheid meer resultaat kunt behalen?